Przemija czas,
Powoli układa się
historia życia.
Mija czas, lata
biegną.
Na białej karcie
spisują się dzieje.
Zapisują się
wszystkie wydarzenia.
Przemija czas,
lata uciekają.
Drzewo
genealogiczne
Rośnie wraz z nim
i rozwija
Swoje konary i
korzenie.
Przemija czas,
który jest człowiekowi dany
Od narodzin,
poprzez słodkie dzieciństwo,
Lata młodzieńcze,
pełnię życia…
Aż do
błogosławionej starości.
Zapisują się na
karcie wszystkie wspomnienia.
Wspomnienia te
są… dobre i złe.
Zapisują się
tęsknoty i smutki,
Zapisują się
wszystkie straty, żal i ból.
Wpisują się
wszystkie radości i uniesienia.
Na tej karcie nie
może także zabraknąć
Marzeń i
zrealizowanych planów.
Przemija czas,
Będąc lekarzem
leczy powstałe ludzkie rany.
Tik, tak… tik,
tak… tik, tak…
Tyka zegar
odmierzając ludzki czas.
Tik, tak… tik,
tak… tik, tak…
Biegną jego
wskazówki wokół osi.
Przemija czas,
biologiczny ludzki czas.
Nie zatrzymuje
się nawet na chwilę,
Szybko, coraz
szybciej i jeszcze szybciej,
Pędzi całą swoją
mocą dalej i wciąż... dalej.
- Zdzisława Kwiatkowska
Zapraszamy do komentowania wierszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Skomentuj ten utwór.