A gdybyś był

 

A gdybyś był...

Kochałbyś mnie, jak dawniej do zapamiętania,

czy zerwałbyś bukiet słów dla mnie z nocnej łąki,

co kwitną i pachną ambrą do świtania,

mimo naszej rozłąki?

 

Pragnąłbyś mnie, jak kiedyś w swym nienasyceniu,

do końca, do ostatniej kropli szkarłatnej krwi;

w pewności uczucia, a nawet w  zwątpieniu,

proszę odpowiedz mi!

 

Czy musiałabym użyć magicznych słów z grimoire,

lub z innych starych ksiąg z wiedzą tajemną,

bym z rumieńcem na policzku od twych spojrzeń

pachniała grzechem nocą ciemną .

 

Bo gdybyś był...

 

Wiem, że noce byłyby ubrane w gwiazd roje,

a w nas płonąłby stos ofiarny z czarów i słów

od splotów, jak gibkie łodygi  powoju,

pachnących lawendą snów.

 

Z alchemicznej praktyki - czarodziejskie napoje,

warzylibyśmy je w łożu, jak w kolbie szklanej;

podgrzewali, to znów schładzali oboje,

inkantacje nad ranem!

 

Gdybyś był...

 

- Zofia Szydzik


Zapraszamy do komentowania wierszy.