Listki czerwone migocą
oraz złotem w niej psocą
i jak winogrona dojrzewają,
lśniąc na gałązkach okazale.
Ozdobami są - klejnotami,
bo przyciągają - są aktorami
i na wietrze sceny odgrywają,
gdy się drzew usilnie trzymają!
Dni krótsze z nimi rywalizują,
gdy owoce, warzywa dokazują
i z grzybkami odezwy piszą,
że słońca coraz mniej widzą...
Cośkolwiek jesień zapewniają,
co tydzień do niej wzdychając,
by szybko nie przybywała zima,
która miejsca na złoto nie ma...
2010-09-04 Aleksandra Baltissen
Zapraszamy do komentowania wierszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Skomentuj ten utwór.