Miedzią, rdzą, purpurą
zapraszają do zabawy,
jak tańczą z brawurą
listki dobrane w pary...
Świeży wiatr je zrywa
w szafranowej szacie,
a deszcz walca grywa,
kiedy wirują na niebie...
Oranż, ochra, czerwień
pokrywa omdlałe płatki,
co pali bordo płomień,
pozostawiając pustki...
Wirują jeszcze wesoło
zmęczeniu się nie dając,
zanim dotkną ziemi
w głęboki sen zapadając...
2011-10-24 Aleksandra Baltissen
Zapraszamy do komentowania wierszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Skomentuj ten utwór.