Przy studni Jakuba

Niezwykłe spotkanie przy studni Jakuba

Gdy Jezus znużony bo wędrówka długa

I samarytanka co przyszła po wodę

By jej tu zaczerpnąć i znaleźć ochłodę

Krótką z nią rozmowę Jezus nawiązuje

By dała mu wody, prosić usiłuje

Wszak słońce w zenicie, rozpalona ziemia

I każdy podróżny upada z pragnienia

Jej spore zdziwienie, prośba nie typowa

Wszak Żyd do jej nacji nie wyrzeknie słowa

Od wieków ich dzielą nieufność i zdrada

Ten zaś wody żywej dać jej zapowiada

Pojmuje opacznie te Jezusa słowa

Obiecanej wody napić się gotowa

By już nie musiała dla własnej wygody

Z Jakubowej studni co dzień czerpać wody

Wraca do swej wioski zaskoczona cała

Przecież jej powiedział...pięciu mężów miała

Czy może ów przybysz miał proroczą wiedzę

Skoro mi powiedział z którym mężem siedzę ?

 - Józef Jeżowski

Zapraszamy do komentowania wierszy.