Okaż swoje serce
ściśnięte głodem
miłości
zdrętwiałe
mrokiem
sine od mrozu
nakarm blaskiem
światłości
topiąc
zlodowacenia
by wskrzesić
iskrę życia
aż wznieci się
płomień
i otuli drżące z
zimna
skulone
pragnienie
wiem jak potrzebujesz
ciepła
nie kłam że jest
inaczej
widzę przecież
jasno
jak twe serce
płacze
ono nie chce
śmierci
choć kona
boleśnie
w głębinie
pozbawionej uczuć
łka nadzieja
niczym bezbronne
dziecko
cichutko kwili
jest jeszcze czas
zanim nastąpi
zgon
słyszę wyrażnie
jak bije w niemej
ciszy
wiem że i ty też
słyszysz.
- Iwona Sobczyk
Zapraszamy do komentowania wierszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Skomentuj ten utwór.