Odejdź pójdź sobie
w puszczę gdzie bagna
nieprzebyte gąszcze...
zgiń przepadnij maro
niewidzialna okrutna.
Okrutna samotności
bez duszy kojącej moje
namiętności ponura zmoro
ludzi umieraj...
Umieraj dla wszystkich
ludzi aby nie zaznali ...
nigdy żadnej samotności.
Samotności pozbyć...
musisz się mój przyjacielu
moja droga , bo nie ma
nic gorszego bardziej
okrutnego być jako
Człowiek samotny...
jeszcze samotnie
umierający...
... to straszne...
- Mrozowski Artur
Zapraszamy do komentowania wierszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Skomentuj ten utwór.