Liczę

Już poobiednia pora,
siedzę i dzień swój sumuje,
każdy ma swego potwora,
co spokój codzienny rujnuje.

Mój chyba już sto ma twarzy,
wiecznie nową odsłania,
i choćbym chciała pomarzyć,
on z głowy marzenia przegania.

Straszy następnym zdarzeniem,
z wczorajszym się nie oswoiłam,
nic z moim zdarzeń liczeniem,
znowu się przeliczyłam.

- Małgorzata Kalkowska 

Zapraszamy do komentowania wierszy.