Rozmowa z Bogiem

Modlę się Panie do Ciebie,

świadomie i spontanicznie szukając sytości, jak w chlebie.

Składam ręce i otwieram serce,

skupiam się na myślach wypowiedzianych na prędce.

Każde słowo ma swoje znaczenie i wagę !

Poddaję się Tobie i liczę na boską rozwagę.

Proszę o łaskawy los,

by Pan wypełnił nim szczodrze mój trzos.

Proszę o nieustające zdrowie ;

jego setne sygnały gromadząc teraz w głowie.

Klęczę przed Tobą,

w codziennym rytuale i jestem sobą.

Czuję bliskość i nasłuchuję odpowiedzi ;

wierząc, że siła i Twa spuścizna mnie nawiedzi.

Stereotypowe myślenie chowam do komody,

przezwyciężając trudności - idąc z nimi w zawody.

Najczystsza we mnie człowiecza pokora,

nie jest do szukania sensu taka skora... .

Siła Wyższa podpowiada słowa - klucze

i mówi :"Ja cię jeszcze sensu życia nauczę !

Moje wewnętrzne " ja ",

pokazuje palcem ten rytuał i twierdzi :"to rozmowa ta,

kreuje osobisty związek ;

intuicji i wyobrazni dając powód bez nawiązek".

Ta strona odzyskiwania radości życia,

w modlitwie ukazuje cienie i szarości bycia.

Czuję w sercu duchowe przeżycie,

krążących myśli w swoistym kolorycie.

Abstrakcyjne myślenie pęka, jak bańka mydlana,

poddając się silnemu wrażeniu od chwili zapamiętywania.

Optymizm i światłość zawarta w modlitwie ;

udowadnia człowieczeństwo zdobyte w tej bitwie... .

Czekam na Pana i dobrego człowieka,

pełnego słodyczy, miłości i zdrowego, jak mleka.

Stawiam czoła swojemu wrażeniu,

kłaniając się nisko i idąc za radą w ziemskim myśleniu !

Dla każdego coś innego - tak mówią statystyki ;

w kolejnych stronach sprawdzonej polityki.

Modląc się składam przyżeczenia,

wypełniania obietnic w wypadku spełnienia marzenia .

Rozmowa z Bogiem i samej z sobą,

jest także najpiekniejszą , niewidzialną ozdobą.

Noszę ją blisko serca,

czuwając, by zawsze świeciła najpierwsza... .

Aleksandra Baltissen

2009 - 02 - 05

Zapraszamy do komentowania wierszy.